Beauty+

Of ik de grote leesverhalen voor het nieuwe Beauty+ wil schrijven? Maar natuurlijk. In de tijdschriftenwinkel ging ik op zoek naar deze titel. Ik had er namelijk nog nooit van gehoord. Niet zo gek, bleek, want het eerste nummer was net uitgekomen. Een glossy tijdschrift helemaal vol met feiten, ervaringen, risico's, prijzen en artsen. ??? Je raadt het al; dit blad gaat over cosmetische chirurgie en aanverwante onderwerpen. Ik vind dit een leuk onderwerp. Vind ook dat iedereen zelf moet weten wat hij of zij aan zichzelf laat verbouwen. Ik vind wél dat we elkaar niet gek moeten maken met onhaalbare idealen en op tijd moeten waarschuwen als het niet gezond meer is. Deze column schreef ik in april van 2007. De tand des tijds:

Voor de Margriet schreef ik afgelopen jaar een artikel met als titel Help/Hoera, ik lijk op mijn moeder. Als rode draad liet ik mijn eigen verhaal door de tekst lopen. Concluderend dat ik op mijn moeder lijk. En HELP, want ik wil niet op haar lijken. Ondanks mijn 37 jaar, schop ik nog steeds tegen het ouderlijke gezag aan. Enerzijds wil ik haar goedkeuring en bijbehorende complimenten omdat ik het allemaal best leuk doe in mijn leven maar anderzijds mag ze zich nergens mee bemoeien. Het artikel ging over gedrag, laten we het nu eens over uiterlijk hebben. Mijn eigen dochter lijkt op mij. Zelfde ogen, zelfde lach, zelfde haar. Ik heb net recente foto’s bekeken en halleluja, wat lijk ik uiterlijk ineens op mijn moeder. Nog 24 jaar en ik zie er net zo uit als zij nu. En mijn kleine Bobbi, nu rimpelloos en met melktandjes heeft over 32 jaar dezelfde lachrimpels als ik. Ouder worden geeft niets maar het onomkeerbare lichamelijke verval geeft wél. Hangwangen, ooit leuke kuiltjes die als grote sleuven in je wangen komen te zitten, lillende kin, suistieten, zelfs rimpels op je knieën en oude handen. Gelukkig bestaan er geweldige doktoren. Ik ben nog nooit op consult geweest maar in mijn omgeving ben ik een uitzondering. Zelfs mijn eigen moeder heeft in een uurtje haar ‘ogen laten doen’. En met de kerst zat ze er, met de hechtingen er nog in, stralend bij. Ooit interviewde ik een plastisch chirurg over een revolutionaire methode waarbij ze zonder snijden, maar met een soort microgolven, de aftakeling tegengaan. Toen € 3000, - voor je gezicht, inmiddels weer wat meer. Een enorm bedrag voor een paar jaar foetelen met de natuur. Oprah, Madonna en zelfs onze Catherine Keyl ondergingen deze behandeling. Met goed resultaat mag ik wel stellen. Begin van het jaar dacht ik nog 'fuck it, ik werk dit jaar extra hard en ga dan naar de plastisch chirur'. Maar vandaag lees ik in de krant dat er een 21-jarig meisje overleden is aan de gevolgen van een liposuctie. EENENTWINTIG!! Het moet niet gekker worden. Nog steeds ben ik van mening dat iedereen naar de dokter moet gaan wanneer zij dat willen. Maar zelf hoef ik niet meer zo nodig. Liever leven met gebreken dan strak onder de zoden.