Het oude huis is omgetoverd tot mijn nieuwe thuis. Nou ja, getoverd. Daar is anderhalf jaar noeste arbeid aan vooraf gegaan. Grotendeels door de vaklui die door de aannemer naar binnen werden geloodst maar toch mag mijn rol als schilder, voorman, koffiedame en aandrager van nog betere verbouwideeën niet onderschat worden. Toen een paar maanden terug de woonkamer zo goed als klaar was, werd het tijd voor een nieuwe bank. Het oude exemplaar voldeed al sinds de aanschaf niet aan mijn eisen. Een beetje rechtop zitten was onmogelijk, je kon er alleen maar op liggen. Ook prima, maar daar heb ik een bed voor. Weg met dat ding dus. Makkelijker gezegd dan gedaan want hij was nogal groot. Daarom kwam ik op het idee om de bank op marktplaats.nl te zetten zodat ik er in ieder geval niet meer mee hoefde te slepen. Zo gezegd zo gedaan en al een dag later reageerde een aardige mevrouw uit Rotterdam. We kletsten wat over Bergen, mijn werk als schrijver voor de damesbladen, de verbouwing en de kinderen. Haar opmerking, 'Ja, ik ken jouw stukjes wel', klonk me weliswaar wat onwaarschijnlijk in de oren maar dat vergat ik en het praatje werd afgesloten met een afspraak voor de volgende dag. Twee mannen met een bestelbus parkeren voor de deur en bijna giechelend komen ze het huis binnen. Ik bespeur een raar sfeertje. Ze bekijken me van top tot teen, maken complimenten over mijn uiterlijk, lachen veel en vooral schaapachtig en komen op mij nogal 'Star Struck' over. Ze inspecteren de bank en maken grapjes over het waarschijnlijk nog veel grotere exemplaar dat ik ongetwijfeld besteld heb. 'Ja, want jouw boeken verkopen toch zo goed?' Huh?? Mijn boeken? Ik heb helemaal geen boeken geschreven.'Ik schrijf artikelen voor de Margriet, Top Santé en nog wat bladen.' 'Toch ook voor de Linda', vraagt er een. 'En voor VT-wonen?' Ik snap er niets meer van tot de andere man nadrukkelijk informeert hoe ik mijn 'Nieuwe Buren' vind. Het kwartje valt; columns schrijven over verbouwingen, wonen in Bergen, rond de veertig, een voornaam met een S........ik was tien minuten Saskia Noort.
Eerder geplaatst in Flessenpost 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten