Er was eens heeeeeel lang geleden een meisje dat baalde van zichzelf. Baalde van haar kijk op de wereld, baalde van de irritante betweterige troela die ze presenteerde naar haar 'belangrijke' opdrachtgevers. Vierentwintig lentes jong en volledig in de ban van zichzelf. Dit meisje had geen goed woord over voor niet ambitieuze vriendinnen. Maatschappelijk succes stond in haar hoofd synoniem aan geluk. Tot het moment dat haar harnas van gelikte kleding, snelle babbel en gespeelde attitude haar keihard vloerde. Huilend ging ze de confrontatie aan met zichzelf. Weg met de powerjob, weg met de arrogantie, terug naar de basis. Het nieuwe bewustzijn maakte de weg vrij voor nog meer kansen en uitdagingen. Veel grotere uitdagingen want nu werd er vanuit het hart geleefd. Verantwoording werd genomen voor eigen daden en keuzes. Ik ken dat meisje. Dat meisje is nu een vrouw van bijna middelbare leeftijd. Een moeder van twee kinderen. En nog steeds gaat ze bij tijd en wijle de confrontatie met zichzelf aan. Herziet ze gedrag of meningen, luistert naar anderen en bovenal is ze gelukkig. Gelukkig met haar fouten, haar blunders, haar successen, haar innerlijke kracht en bovenal het vermogen om licht te kunnen leven. Om lekker te kunnen mutsen over uiterlijkheden maar ook altijd op zoek te gaan naar verdieping. Voor Top Santé interviewde ik vorige week vrouwen die ook bekeerd zijn. Bekeerd naar de Islam, Hare Krishna en het Christendom. Zij vonden een kracht in zichzelf die ze liever uitleggen als een kracht die ze van buitenaf ontvangen. Van hun god. Ik geloof ook in die kracht, maar mijn god huist in mijn eigen ziel. God is voor mij een niet door anderen opgelegd gevoel dat mij stuurt. Ik kan heel goed leven met het idee dat ik er alleen voor sta. Dat ik zelf honderd procent verantwoordelijk ben voor mijn daden. Geen regels in een Koran of Bijbel die mijn leidraad zijn, nee, mijn geweten geeft mij in of ik iets wel of niet moet doen. Mijn troost, steun en rust vind ik in de mensen om mij heen. Iedereen is geboren met een stel hersens. Gebruik ze op vol vermogen. Een beetje nadenken over je leven en de rol die je daar zelf in hebt, relativeert zoveel onzinnigheid waar je dagelijks mee te maken hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten