Levensbeschouwing

In mijn volgende leven doe ik het achterstevoren: Ik begin dood en heb dat dan meteen maar achter de rug Ik word wakker in een verzorgingstehuis en voel me iedere dag beter Dan schoppen ze me eruit want ik ben te gezond Ik geniet van mijn pensionering en in mijn pensioen geld Dan begin ik met werken en ontvang een gouden horloge op mijn eerste werkdag. Ik werk een jaartje of veertig tot ik te jong ben Ik maak me op voor de middelbare school: drink alcohol, feest en ga met jan en alleman naar bed Dan start ik op de basisschool, word weer kind, speel de hele dag en heb nul verantwoordelijkheden Ik word weer baby en ..... Spendeer mijn laatste 9 maanden al drijvend in de luxe van een spa-achtige omgeving met centrale verwarming, intraveneuze room service en dan..... Verdwijn ik met een enorm orgasme. I rest my case

bron: een Engelstalig e-mailtje dat ik ooit kreeg met dezelfde strekking. (Voordat je denkt dat ik echt grappig ben)

Bergen Buiten

Misschien komt het doordat ik de laatste tijd zelf wat sportiever ben maar het valt me op dat Bergenaren veel in beweging zijn. Vooral de wat oudere bewoners zijn dit najaar hard in de weer om hun lijf te onderhouden of op een sportieve manier te recreëren. Zelfs het steeds moderner wordende Dynamic Fit trekt krasse knarren aan die mij faliekant inhalen wat kracht en uithoudingsvermogen betreft. Is het de gezondere omgeving, in vergelijking tot de stad, die uitnodigt tot beweging? Het feit dat wij een groot deel van de zomer op het strand doorbrengen en er dus een beetje leuk uit willen zien? Of wonen hier toevallig meer mensen die er door het jarenlange buitenleven een gewoonte van maakten? Ik heb er geen onderbouwd antwoord op, ik kan alleen constateren dat er inderdaad veel sportiviteit en buitenleven is en dat dat uitnodigend en motiverend werkt om het zelf ook te doen. Ook ik heb me, toen ik hier net woonde, wel eens verbaasd over de moeders én vaders die ik ’s ochtends op school al in hun tenniskleding, paardrijdbroek, voeten in de wandelschoenen of joggingoutfit zag. Moeten jullie niet werken of koffiedrinken op het plein? Maar dat doen ze dus ook nog eens. Sporten en in de frisse buitenlucht zijn, is voor velen een vast ritueel in de dag. Zo wordt Bergen ook overspoeld in het weekend met mensen die een flinke wandeling door de bossen, duinen en over het strand maken. Alkmaar heeft zelfs een heuse vierdaagse waar van verwacht wordt dat het dezelfde roem krijgt als Nijmegen. Mijn kinderen kregen afgelopen jaar een looptraining via school van Lorna Kiplagat. Ook weer een voorbeeld dat sportiviteit hier met de paplepel ingegoten wordt. Ik ben in de twintig jaar dat ik in de stad woonde, buitenmens-af geraakt. Fietsen over de grachten was meer een praktische daad dan een sportieve. En op hoge hakken naar de Bijenkorf sprinten is ook geen workout ondanks dat dat soms zo voelde. Bergen heeft van alles in mij in beweging gebracht. Figuurlijk omdat er een mentale verandering opgetreden is en letterlijk omdat ik inderdaad de bossen intrek, mijn lijf in conditie breng in de sportschool en geregeld een potje tennis bij Jan Donders. Mijn toch wel stadse kinderen moeten nog een beetje wennen aan al dat 'gedoe' buitenshuis. Want eerlijk is eerlijk, ik moet er in de opvoeding ook wat aan veranderen. Ik vind het nog steeds best eng als mijn achtjarige zoon zelf op de fiets naar de andere kant van het dorp wil of zonder volwassenen met vriendjes het bos in gaat. Zelf kom ik oorspronkelijk ook uit een dorp en bouwde ook ik op mijn zesde heel hoge boomhutten en zocht bramen langs de spoorlijn. Mijn ouders waren toen ook nieuwe dorpelingen want zij groeiden op in grote steden. Toch vertrouwden zij wel op de bescherming die een dorp biedt. En de Bergse moeders die ik inmiddels ken, doen dat ook. Maar is Bergen wel een 'echt' dorp? Waar de sociale controle verder reikt dan het je afvragen waar de buurman zijn Ferrari van betaalt. Gaat iemand mijn zoon de weg wijzen als hij verdwaald is in de Nessen? Ik wil er met alle macht in geloven en ga er eigenlijk van uit dat dat zo is. Zonder naïef te zijn hoop ik op de dorpse goedheid van Bergen en haar bewoners en gun ik ook mijn kinderen het gezonde buitenleven dat hier voor iedereen zo gewoon is.

Are you F***** kidding me?

Markt in Bergen is anders dan zomaar een zaterdagmarkt elders. Hier lopen de dames niet met afgeladen tassen te zeulen. Nee, hier ga je beeldig op het terras van Fabels of Gusto zitten en bekijk je het winkelende gepeupel. Ik loop wel met overvolle tassen te leuren en laat me maar bekijken. Zo ook de jonge makelaar die me passeerde. Zonder boodschappentassen maar met zijn dochtertje nonchalant op zijn arm gedrappeerd. Hij had werk van zijn uiterlijk gemaakt en zijn dochter van anderhalf kon zo in de babyvogue. Hij stoptte naast me omdat een ouder echtpaar het tweetal wilde begroeten. "Dag lieverd, wat zie je er goed uit! En wat is die kleine lekker bruin. Zijn jullie op vakantie geweest?" "Nee, hoor", antwoorde Mr. RealEstate, "Zonnebankje. Die kleine zag zo wit, ik heb haar er een half uurtje bijgelegd." Ik keek nog even om omdat ik hoopte dat hij erbij lachtte, of in ieder geval op een andere manier liet merken dat hij een grapje maakte. Maar hij was bloedserieus. Flabbergasted liep ik verder over de markt. Wonderlijk dorp, wonderlijke mensen, wonderlijke manier om er zeker van te zijn dat je kind je later haat als ze haar derde chemokuur ondergaat.

Herfst

Hoeveel blaadjes heeft een boom? Geen idee maar het zijn er wel veel. Heel veel. En die vallen allemaal in mijn tuin. Ik was het eigenlijk een beetje vergeten maar vroeger liepen mijn ouders ook in de herfst ieder weekend het gazon te harken. Inmiddels begrijp ik als geen ander waarom zij er uiteindelijk voor kozen om rond hun nieuwe huis een strakke tuin aan te leggen waar vijvers, tegels en struikjes het aanzicht domineren. Genoeg gras gemaaid en blaadjes geharkt moeten ze hebben gedacht. 'Wij gaan als pensionados lekker golfen, bridgen en schilderen. Al dat werk in de tuin kost veel te veel tijd.' En tijd lijkt op je oude dag steeds schaarser te worden want dan staat de agenda namelijk vol met afspraken waar je wél zin in hebt. Ik had een paar jaar terug nooit kunnen vermoeden dat ik gewapend met hark, rubberen laarzen en kruiwagen de hele zaterdag in mijn tuin bezig zou zijn. In de binnenstad van Amsterdam moet je namelijk hard zoeken naar een boom. Maar ik wilde zo nodig 'buiten' wonen en nu staan er welgeteld drie eiken, twee beuken, drie esdoorns en nog wat, voor mij, ondefinieerbare bomen in de tuin. Afgelopen zaterdag waren we zeker vier uur aan het bladblazen en harken. Kruiwagens vol werden in het aanliggende bos gedumpt en om drie uur zag je weer gras en tegels. Zaterdagavond ging het wat harder waaien en de volgende ochtend was de tuin weer verdwenen onder een dikke laag herfstafval. Het ziet er hier echt prachtig uit met al die verkleurde bomen en met het zonnetje dat de laatste dagen weer tevoorschijn komt, beleven we een heuse Indian Summer. Maar meine güte, kan het niet even heel erg stormen zodat al die bomen gewoon in één weekend kaal zijn. Ik voorzie op deze manier, mede doordat de natuur nogal in de war is van de warmer wordende herfst, namelijk dat ik tot Maart aan het harken ben.