Te veel seks?

"Wat is er in godsnaam met jou aan de hand?", vroeg iemand me laatst op straat. "Huhh"..."Nou, ik kijk wel eens op jouw site en de laatste tijd gaat het wel heel vaak over seks" Zo in het wild, half op een schoolplein, ga ik daar in het belang van mijn dorpse reputatie maar niet verder op in maar ze had gelijk. Ik schrijf geregeld over seks, altijd gedaan trouwens. Ik waag me zelfs aan het bespreken van een fijn potje porno. Oeioeioei. Heel veel gesprekken die ik voer gaan uiteindelijk over seks. Of juist over het gebrek daaraan, of over de verboden heimelijke variaties of over de nieuwe mannen en hun trukendozen. Die laatste variant is nog wel het leukste om te bespreken. Want een nieuwe man in je leven betekent nieuwe seks. Nieuwe en dus onbekende, spannende, soms verliefde, en soms ontzettend tegenvallende seks. In mijn directe vriendenkring zijn de eerste scheidingen een feit. De grootste drama's zijn geleden en de nieuwe mannen worden gejaagd, gekoesterd of gezocht.

Deadlinestressssssss

Al vaker schreef ik posts over deadlines maar ik merk dat ik er steeds slechter tegen kan. Vandaag weer zo'n dag. Buikpijn, vluchtgedrag, vloeken, schelden op de kat (maar kattenkots is ook gewoon kut), boos op mezelf maar nu, terwijl ik dit tik, toch al weer redelijk content. Grote kans dat ik morgen al weer vergeten ben hoe rottig het ook al weer voelt als het echt dreigt te mislukken met die stukken. Deadline maandag 25 augustus. Nou die heb ik gehaald. 8 minuten voordat het dindsdag 26 werd maar een kniesoor die daar op let. Hoera.

Model 4 a Day

Ik ben niet vies van een beetje aandacht. Mijn jassen zijn natuurlijk niet voor niets zo hysterisch en als ik mijn best doe zou ik heus wel wat minder uitbundig kunnen zijn. Maar mijn leven wordt leuker met publiek. Zodoende laat ik me af en toe zonder al te veel moeite overhalen om zelf te figureren in mijn artikelen, reportages of fotoverslagen in de bladen. Tot nu toe viel het resultaat iedere keer nog mee. Geen fotogenante afdrukken die me tot in lengte van dagen zullen achtervolgen. Maar gisteren is dat denk ik niet helemaal gelukt. De visagiste legde mijn aanwijzingen over mijn kapsel namelijk wat anders uit dan bedoeld. Ik zei: 'je weet wel, een beetje 60-er jaren. Amy Whinehouse, maar dan anno 2008'. Ze was druk in de weer met toupeerkam en haarlak. Helaas met een Rachel Hazes Look tot gevolg. Ik wacht af en huiver. Margriet nr. 40.

Relatietherapie

Dit is geen aanklacht tegen mensen die besluiten te scheiden. Ik ben een voorstander van de liefde maar als de liefde op is, is het op ook. Dit is ook niet persé een uitleg van eigen gedrag. Dit is wel een overpeinzing die ik maak terwijl ik een artikel aan het schrijven ben over het herinjecteren van een flinke dosis intimiteit in een ingesukkelde relatie: De laatste jaren is het bijna mode geworden om meteen bij een relatietherapeut aan te kloppen als het huwelijk hier daar wat rimpeltjes vertoont. Wij zijn namelijk allemaal van mening dat we niet ongelukkig hoeven te zijn. Ons is geleerd dat we ‘recht’ op geluk hebben. In reclamecampagnes worden we gewezen op het feit dat we ‘het waard zijn’. Dat we geld mogen lenen omdat we die grotere keuken of auto ‘verdienen’. We zijn geweldig, we mogen verlangens hebben en dromen najagen. Daarom denken we steeds vaker dat geluk maakbaar is en dat we ook in de liefde geen teleurstellingen meer hoeven te accepteren. Dus valt een partner een beetje tegen over de jaren, dan ruil je hem in. We houden ons niet bezig met een schuldvraag, nee, we willen gelukkig en onbezorgd zijn. We weten ook niet meer hoe je aan een relatie moet werken. Alles is namelijk inwisselbaar en we hebben keuzes te over. Soms zoeken we oplossingen buiten onszelf in de vorm van therapie en als dat na twee sessies niet werkt dan gaan we uit elkaar. Want zowel jij als je partner hebben recht op een gelukkiger leven. Dat gun je hem ook wel weer. Gelukkig gaat het niet altijd zo. Gelukkig zijn er voorbeelden te over van mensen die wél gewoon bij elkaar blijven omdat er nog genoeg liefde over is. Mensen die het een en ander van en met elkaar te verduren hebben gehad, of een stevige zevenjaarsjeuk overwonnen maar desondanks of juist daardoor toch bij elkaar blijven. Misschien wel een beetje ongelukkiger of iets minder gelukkig. Het is maar hoe je het uitlegt. Er zijn wensen genoeg. Ook ik wens bijvoorbeeld 24/7 vlinders in mijn buik. Het bestaat niet. Ik zou het na kunnen jagen en iedere drie weken een nieuwe lover kunnen nemen. Best een leuk vooruitzicht maar dan komt het dus nooit tot een passioneel gesprek. Terwijl ik dat nou juist het leukste vind aan een relatie; dat je naast alle gewone dingen als seks, incidentele vlinders en huishouden ook echt kunt praten. Ik bedoel dat je het echt met elkaar eens kunt zijn, of juist hartstochtelijk oneens en dan weer fantastische nieuwe inzichten door elkanders woorden krijgt. Ik heb dus geen therapie nodig om het goede in mijn relatie te definiëren. Ik ben mijn eigen therapeut.

Fuck You vs Fuck me Heels

Er is een groot verschil tussen 'fuck me'- en 'fuck you' schoenen. 'Fuck you' schoenen zijn eigenlijk leuker. Die staan in mijn beleving voor spreekwoordelijke ballen, zelfvertrouwen en zelfstandigheid. Mijn persoonlijke ‘fuck you shoes’ zijn een recent aangeschaft paar van Kimmora Lee Simons’ Baby Phat. -Een lekker ordinair hiphop merk dat in Nederland vooral online aangeschaft wordt- De schoen is van zilverkleurig leer met zwarte lakwedges van 12 cm en de ronde neus is bezet met een hoeveelheid Swarovski waar Otazu jaloers op zou zijn. Veel mensen vinden ze lelijk. Fuck you moment nummer één. Ze staan me daarentegen heel erg goed. Fuck you moment nummer twee. Ik shopte ze zelf in Amerika. En dat is Fuck you moment nummer drie.